Op het ATV-nieuws konden we vernemen dat een dief die wou inbreken bij een juwelier in de Schuttershofstraat, kon gevat worden op de Graanmarkt.
Klik op volgende link voor het volledige nieuwsitem:
http://www.atv.be/v3/newsdetail.aspx?mid=2&id=5280
Tuesday, May 15, 2007
Monday, May 14, 2007
Eten en drinken op de Graanmarkt
Hier volgt een overzicht van de restaurants en café's op de Graanmarkt:
DE MARKT
DE MARKT
Tel. : 03.231.91.91
Fax : 03.231.91.90
Graanmarkt 6
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Maandag
Keuken: Continentaal - Europees
Accommodaties: Terras
Budget : - 25 Euro
Betalingswijze : Master Card, Visa
Tel. : 03.233.55.17
Fax : 03.226.65.66
Komedieplaats 18
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Keuken: Brasserie
Budget : ± 30 Euro
Tel. : 03.233.14.08
Fax : 03.233.14.08
Graanmarkt 15
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Keuken: Belgisch , Brasserie
Accommodaties: Honden toegelaten , Faciliteiten voor mindervaliden , Terras
Kader: Authentiek kader
Groepscapaciteit: 160
Budget : - 25 Euro
Betalingswijze : American Express, Master Card, Visa
DE DUIFKENS
Tel. : 03.225.10.39
Graanmarkt 5
2000 ANTWERPEN
Sluitngsdagen: Open 7/7
Accommodaties: Terras
DE VARKENSPOOT
Tel. : 03.232.63.63
Graanmarkt 3
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Accommodaties: Terras
Een jezuïet, wat?
Een woordje uitleg over het begrip "jezuïet zijn":
De Sociëteit van Jezus, bekend als de jezuïeten, is een kloosterorde die in 1534 werd opgericht door een groep afgestudeerde Parijse studenten, onder leiding van Iñigo Lopez de Loyola, beter bekend onder zijn Latijnse naam Ignatius van Loyola. De sociëteit werd in 1540 goedgekeurd door Paus Paulus III. Een pater jezuïet zet veelal achter zijn naam de afkorting 's.j.' van 'Societas Jesu'. Veel jezuïeten zijn leraar, maar zij vervullen ook andere wereldlijke beroepen, zoals advocaat en econoom.
De Sociëteit van Jezus, bekend als de jezuïeten, is een kloosterorde die in 1534 werd opgericht door een groep afgestudeerde Parijse studenten, onder leiding van Iñigo Lopez de Loyola, beter bekend onder zijn Latijnse naam Ignatius van Loyola. De sociëteit werd in 1540 goedgekeurd door Paus Paulus III. Een pater jezuïet zet veelal achter zijn naam de afkorting 's.j.' van 'Societas Jesu'. Veel jezuïeten zijn leraar, maar zij vervullen ook andere wereldlijke beroepen, zoals advocaat en econoom.
De sociëteit werd opgericht als onderdeel van de Contrareformatie, die ontstaan was als reactie op de Reformatie. Ignatius preekte een verregaande gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift, de geloofswaarheden en de kerkelijke hiërarchie. Bij wijze van boutade drukte hij zijn geloof uit in Christus, de Kerk en de Heilige Geest, in de volgende regel uit de Geestelijke Oefeningen : "We moeten geloven dat het wit dat ik zie zwart is, als de Hiërarchische Kerk dat zo definieert, omdat we geloven dat er tussen Christus onze Heer en de Kerk die Zijn Bruid is, dezelfde Geest aanwezig is, die werkzaam is en ons leidt naar de redding van onze ziel."
Een van de gebruikelijkste methoden van de jezuïeten is de retraite. Hiervoor komen mensen bij elkaar om onder leiding van een priester conferenties en meditaties bij te wonen. Ze handelen voornamelijk over de zin van het menselijk leven. De retraites duren gewoonlijk een aantal dagen of soms worden ze georganiseerd als (de oorspronkelijke) dertigdaagse retraite.
De oprichting van de orde der Jezuïeten is niet zonder slag of stoot verlopen. Nadat Ignatius van Loyola in zijn dertigste levensjaar gedurende zijn dienst als officier in het leger gewond was geraakt aan zijn been inspireerde vrome lectuur hem een eigen orde te stichten.
Toen Ignatius met zijn groep gelijkgestemden in 1537 op weg was naar Rome kreeg hij bij het plaatsje La Storta een visioen, waarin Christus met het kruis tot hem zei: “Ego vobis Romae propitius ero” (Ik zal jullie in Rome welgezind zijn) alsook “Ik wil dat u ons dient”. Dit visioen was voor Ingatius en zijn volgelingen aanleiding in Rome de Societas Jesu te vestigen.
De acceptatie van de orde verliep moeizaam. Ignatius werd meermaals in hechtenis genomen en verhoord door de Inquisitie. Hij kreeg ook spreekverboden en werd gesommeerd te verhuizen. In 1540 gaf Paulus III eindelijk zijn fiat.
Geschiedenis Graanmarkt
DE GRAANMARKT
TAPPISIERSPAND
BOURLA
KNS
In het weekend is de Graanmarkt traditioneel de plaats bij uitstek voor een bezoekje aan de markt. Op zaterdag is er de ‘Vreemdelingenmarkt’ en op zondag de ‘Vogeltjesmarkt’. Beide bieden een ruime keuze aan zuivelproducten groenten, fruit en textiel. Zowel Antwerpenaren als toeristen houden van de ongedwongen en gezellige sfeer die er heerst.
Deze traditie gaat terug tot het midden van de 16de eeuw. Toen echter ging het enkel om handel in graan, zoals de naam Graanmarkt doet vermoeden. Voor het overgrote deel van de bevolking was brood in de 16de eeuw immers het voornaamste voedsel. De graanbevoorrading vormde voor de overheid dan ook een permanente zorg. In een stad als Antwerpen, waar het aantal inwoners zeer snel toenam, kreeg alles wat met voedselvoorziening te maken had, bijzondere aandacht. Dat gold in eerste instantie voor de markthandel, die aan allerlei controles werd onderworpen.
Bij de aanleg van de Graanmarkt in de 16de eeuw heette het plein de Brabantse Korenmarkt. Ze werd aangelegd door Gilbert van Schoonbeke in het kader van een veelomvattend project. De stad was immers begonnen met een eerste planmatige urbanisatie van de uitgestrekte schuttershoven -de oefenterreinen van de gewapende gilden- in de buurt van de huidige Schuttershofstraat en van de gronden die eigendom waren van het Sint-Elisabethziekenuis. Van Schoonbeke opende niet alleen een groot aantal straten (o.a. de Arenbergstraat en de Leopoldstraat), maar bouwde ook een verkoophal voor de handelaren in wandtapijten. Aan de oostzijde van dat Tapissierspand liet hij een ruimte van 75 bij 37,5 meter open. Hij adviseerde het stadsbestuur om kooplieden die graan aanvoerden vanuit het hinterland, te verplichten hun handelswaar daar aan te bieden. En zo geschiedde.
Het Tapissierspand was een immens gebouw van 80 bij 37 meter. Omstreeks 1580 woonden bijna alle handelaren in wandtapijten en de meeste producenten van deze luxeobjecten in de omgeving van de gigantische verkoophal. Door de onherroepelijke achteruitgang echter van de Antwerpse tapijthandel vanaf de jaren 1650, boette het Tapissierspand aan belang in. Ter compensatie van het verlies van inkomsten werd in 1710 een gedeelte van het gebouw ingericht als schouwburg. De theaterfunctie domineerde kort erna op de handelsactiviteit.
Nadat het pand in 1746 volledig afbrandt, wordt het in 1753 heropgebouwd.
In 1774 wordt de Brabantse Korenmarkt heraangelegd.
In 1829 wordt het Tapissierspand gesloopt. Kort daarop vangt de bouw aan van het neoclassicistische Théatre Royal Français (huidige Bourlaschouwburg) n.o.v. architect Pierre Bourla. Aanvankelijk wordt hier opera opgevoerd voor een Franstalig publiek.
In 1853 vervolgens richt acteur Victor Driessens het Nationaal Toneel op. Hij wordt mede hierdoor beschouwd als een van de grondleggers van het Nederlandstalige toneel in Antwerpen. In 1903 wordt, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het gezelschap, het predikaat 'koninklijk' aan de titel toegevoegd. De Koninklijke Nederlandse Schouwburg is geboren.
In 1934 verhuist het gezelschap naar de Bourlaschouwburg. Deze was tot dan toe gereserveerd geweest voor het Franstalige bourgeoisiepubliek.
TAPPISIERSPAND
BOURLA
KNS
In het weekend is de Graanmarkt traditioneel de plaats bij uitstek voor een bezoekje aan de markt. Op zaterdag is er de ‘Vreemdelingenmarkt’ en op zondag de ‘Vogeltjesmarkt’. Beide bieden een ruime keuze aan zuivelproducten groenten, fruit en textiel. Zowel Antwerpenaren als toeristen houden van de ongedwongen en gezellige sfeer die er heerst.
Deze traditie gaat terug tot het midden van de 16de eeuw. Toen echter ging het enkel om handel in graan, zoals de naam Graanmarkt doet vermoeden. Voor het overgrote deel van de bevolking was brood in de 16de eeuw immers het voornaamste voedsel. De graanbevoorrading vormde voor de overheid dan ook een permanente zorg. In een stad als Antwerpen, waar het aantal inwoners zeer snel toenam, kreeg alles wat met voedselvoorziening te maken had, bijzondere aandacht. Dat gold in eerste instantie voor de markthandel, die aan allerlei controles werd onderworpen.
Bij de aanleg van de Graanmarkt in de 16de eeuw heette het plein de Brabantse Korenmarkt. Ze werd aangelegd door Gilbert van Schoonbeke in het kader van een veelomvattend project. De stad was immers begonnen met een eerste planmatige urbanisatie van de uitgestrekte schuttershoven -de oefenterreinen van de gewapende gilden- in de buurt van de huidige Schuttershofstraat en van de gronden die eigendom waren van het Sint-Elisabethziekenuis. Van Schoonbeke opende niet alleen een groot aantal straten (o.a. de Arenbergstraat en de Leopoldstraat), maar bouwde ook een verkoophal voor de handelaren in wandtapijten. Aan de oostzijde van dat Tapissierspand liet hij een ruimte van 75 bij 37,5 meter open. Hij adviseerde het stadsbestuur om kooplieden die graan aanvoerden vanuit het hinterland, te verplichten hun handelswaar daar aan te bieden. En zo geschiedde.
Het Tapissierspand was een immens gebouw van 80 bij 37 meter. Omstreeks 1580 woonden bijna alle handelaren in wandtapijten en de meeste producenten van deze luxeobjecten in de omgeving van de gigantische verkoophal. Door de onherroepelijke achteruitgang echter van de Antwerpse tapijthandel vanaf de jaren 1650, boette het Tapissierspand aan belang in. Ter compensatie van het verlies van inkomsten werd in 1710 een gedeelte van het gebouw ingericht als schouwburg. De theaterfunctie domineerde kort erna op de handelsactiviteit.
Nadat het pand in 1746 volledig afbrandt, wordt het in 1753 heropgebouwd.
In 1774 wordt de Brabantse Korenmarkt heraangelegd.
In 1829 wordt het Tapissierspand gesloopt. Kort daarop vangt de bouw aan van het neoclassicistische Théatre Royal Français (huidige Bourlaschouwburg) n.o.v. architect Pierre Bourla. Aanvankelijk wordt hier opera opgevoerd voor een Franstalig publiek.
In 1853 vervolgens richt acteur Victor Driessens het Nationaal Toneel op. Hij wordt mede hierdoor beschouwd als een van de grondleggers van het Nederlandstalige toneel in Antwerpen. In 1903 wordt, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het gezelschap, het predikaat 'koninklijk' aan de titel toegevoegd. De Koninklijke Nederlandse Schouwburg is geboren.
In 1934 verhuist het gezelschap naar de Bourlaschouwburg. Deze was tot dan toe gereserveerd geweest voor het Franstalige bourgeoisiepubliek.
Sunday, May 13, 2007
montage
Ons filmpje is eindelijk klaar , na ons radioproduct kunnen jullie hier het resultaat voor video bewonderen, hopelijk is de kwaliteit niet al te slecht. Geniet ervan.
Wednesday, May 9, 2007
Sidi Larbi Cherkaoui
Sidi Larbi Cherkaoui
Danser en choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui wordt in 1976 geboren in Antwerpen als zoon van een Vlaamse moeder en een Marrokaanse vader. Larbi begint zijn carrière als danser in variétévoorstellingen en televisieprogramma’s en gaat daarna in Brussel studeren bij P.A.R.T.S., de dansschool van Anna Theresa De Keersmaeker, hier komt hij in contact met de techniek van choreografen als Williaml Forsythe, Pina Bausch en Trisha Brown. In 1995 behaalt hij de prijs voor beste Belgische danssolo in Gent, een initiatief van choreograaf Alain platel ( les Ballets C de la B). Platel maakt samen met Cherkaoui de voorstelling iets op Bach in 1997.Zijn volgende productie heet Anonymous society op muziek van Jaques Brel. Hij kaapt hier tal van prijzen door : de Fringe First Award en de Total Theatre Award in Edingburg en de Barclay theatre award in Londen.In 2002 werkt hij met de gehandicapte acteurs van theater stap in turnhout. In 2004 presenteert Sidi Larbi een nieuw project met Les Ballets C de la B, in opdracht van het festival d’Avignon, onder de naam Tempus Fugit. In 2005 werkt hij voor het eerst samen met Akram Khan, samen maakten ze de voorstelling Zero Degrees. Sidi Larbi Cherkaoui combineert in 2006- 2007 een intens tourschema van zijn repertoirestukken met de creatie van een nieuwe productie voor het Toneelhuis: Myth.
Radioproduct
Aanhoor hier ons radioprogramma, de kwaliteit via you tube laat wel ten wensen over !
Enjoy
Enjoy
Saturday, May 5, 2007
Geschiedenis
De Bourlaschouwburg dankt haar naam aan de architect Pierre Bruno Bourla. In 1828 was hij stadsarchitect van de stad Antwerpen en legde hij zijn plannen voor aan het Stadsbestuur voor een nieuwe schouwburg. Het gebouw werd gebouwd waar vroeger het Tapissierrspand stond, een pand voor het verhandelen van tapijten. Tussen 1829 en 1834 werd er aan de Bourlaschouwburg gebouwd. Op 1 september 1834 werd het gebouw ingehuldigd, het kreeg de naam: Théâtre Royal Francçaise.Het werd één van de bekendste schouwburgen van Europa. De Bourlaschouwburg is een Théâtre à L’Italienne, een Italiaans concept, maar geperfectioneerd met Franse invloeden. Kenmerkend aan dit theatertype is de halfronde zaalvorm die verticaal is uitgebouwd met verschillende balkons. Het toneel ligt ongeveer een meter boven de zaalvloer en wordt daarvan gescheiden door het portaal,de toneelmond en een voordoek. De theatermechanismen bevinden zich in de toneeltoren. Bourla gaf de Parijse interieurarchitect Philastre en Cambon de binnendecoratie te ontwerpen en de theatermechanismen voor de Schouwburg.Het ronde, rijkelijk versierde plafond werd de blikvanger van de zaal. Het theatermechanismen kwam tot stand door een weloverwogen systeem van katrollen, hefbomen, windassen en touwen. In de scènevloer werden ook op verschillende plaatsen valluiken voorzien.
Pieter Dens, de nieuwe stadsarchitect bouwde in 1865 een volledig nieuwe zaal in de schouwburg. Hij vergrootte de zitcapaciteit van het gebouw en verhoogde het plafond.Omdat de zaal groter werd, waren de traphallen veel te smal, daarom heeft men het gebouw aan de zijkant 3 meter vergroot.
In 1980 was de Bourlaschouwburg helemaal in verval, de schouwburg hield tot 1993 zijn deuren voor het grote publiek gesloten. De architecten De Winter en Van Hunsel kregen de opdracht de schouwburg te restaureren naar aanleiding van Antwerpen culturele hoofdstad.
Pieter Dens, de nieuwe stadsarchitect bouwde in 1865 een volledig nieuwe zaal in de schouwburg. Hij vergrootte de zitcapaciteit van het gebouw en verhoogde het plafond.Omdat de zaal groter werd, waren de traphallen veel te smal, daarom heeft men het gebouw aan de zijkant 3 meter vergroot.
In 1980 was de Bourlaschouwburg helemaal in verval, de schouwburg hield tot 1993 zijn deuren voor het grote publiek gesloten. De architecten De Winter en Van Hunsel kregen de opdracht de schouwburg te restaureren naar aanleiding van Antwerpen culturele hoofdstad.
Viktor Driessens
Viktor Driessens werd geboren in Rijsel op 6 mei 1820. In Frankrijk was hij geschoold bij het circus en in het Parijse volkstheater. Als jongeman kwam hij naar Antwerpen en begon hij interesse te tonen voor het theater. Zijn vader had een boordeel en zijn moeder een herberg, ze leefden gescheiden van elkaar. In 1853 stichtte hij mee het Nationael Tooneel op. Het eerste Vlaamse theater. De Bourlaschouwburg was toen gekend onder de naam Théâtre Royal Française, waar enkel het Théâtre des Variétés speelden. Er werden toen uitsluitend Franstalige stukken geprogrammeerd. Op 6 oktober 1953 opent het Nationael Tooneel van Antwerpen met het stuk De Dronkaerd van Pieter Frans Van Kerkchoven en het blijspel, in één bedrijf, Karel en Robrecht. Driessens speelt hierin de hoofdrol. Er werd in die tijd gebruikt gemaakt van een emplooistelsel. Een emplooi was een kaart waar op stond wat de acteur speelde : vader, moeder, oud vrouwtje, minnaar, held,enz. Er stond ook op welke rol je had binnen de hiërarchie : eerste rol, tweede rol, derde rol, rol van gedienstigheid,enz.
In het najaar van 1856 vertrek Driessens naar de Koninklijke Schouwburg in Den Haag en verlaat hij het Nationael Tooneel, omdat hij een hoofdrol niet krijgt. In het seizoen van 1863-1864 keert Driessens terug naar het Nationael Tooneel, dat tot 1873 door Eloy Lemaire wordt geleid. Vanaf 1873 tot 1880 wordt Driessens zelf directeur van de Bourlaschouwburg. Viktor Driessens moet in 1880 plaats maken voor een vijfkoppig bestuur nadat acteurs gedreigd hadden te vertrekken als Driessens niet zou worden vervangen. Driessens blijft maar er komen vier andere bestuursleden bij : Jos Dierickx, Willem Lemmens, Henri Van Kuyk en Frans Van Droeselaer. In 1882 moet Driessens definitief opstappen en wordt de nieuwe directeur van het Nationaal Toneel Frans Van Droeselaer. Hij blijft de volgende vierentwintig jaar directeur. In 1885 wordt Driessens tijdens een opvoering in het derde bedrijf door een beroerte getroffen. Drie dagen later overlijd hij. Zijn begrafenis was een theatraal evenement.
In het najaar van 1856 vertrek Driessens naar de Koninklijke Schouwburg in Den Haag en verlaat hij het Nationael Tooneel, omdat hij een hoofdrol niet krijgt. In het seizoen van 1863-1864 keert Driessens terug naar het Nationael Tooneel, dat tot 1873 door Eloy Lemaire wordt geleid. Vanaf 1873 tot 1880 wordt Driessens zelf directeur van de Bourlaschouwburg. Viktor Driessens moet in 1880 plaats maken voor een vijfkoppig bestuur nadat acteurs gedreigd hadden te vertrekken als Driessens niet zou worden vervangen. Driessens blijft maar er komen vier andere bestuursleden bij : Jos Dierickx, Willem Lemmens, Henri Van Kuyk en Frans Van Droeselaer. In 1882 moet Driessens definitief opstappen en wordt de nieuwe directeur van het Nationaal Toneel Frans Van Droeselaer. Hij blijft de volgende vierentwintig jaar directeur. In 1885 wordt Driessens tijdens een opvoering in het derde bedrijf door een beroerte getroffen. Drie dagen later overlijd hij. Zijn begrafenis was een theatraal evenement.
Friday, April 27, 2007
Guy Cassiers
Omdat Guy Cassiers de nieuwe artistieke directeur van de Bourlaschouwburg is, mag wat meer info over hem niet ontbreken.
Guy Cassiers is geboren in 1960 in Antwerpen. Voor de wiskundigen onder ons is de man dus inmiddels 47 jaar jong. Hij was student aan de academie voor schone kunsten in Antwerpen en studeerde er grafiek. Naarmate de tijd vorderde kreeg hij meer interesse in theater. In de jaren '80 maakte hij zijn eerste voorstellingen in Antwerpen. Zijn eerste project was Kaspar, een voorstelling met gehandicapten. In '87 ( mijn geboortejaar, al doet dit niet echt terzake) werd hij artistiek leider van jeugdtheater oud huis stekelbees in Gent. Na 5 jaar houdt hij het er voor bekeken en gaat hij aan de slag bij het Kaaitheater in Brussel. Later trekt hij naar het Amsterdams Ro theater. Zijn eerste voorstelling , Angels in America ( 1996) wordt bekroond met een Gouden gids publieksprijs en een prosceniumprijs. In 1997 wordt Cassiers de nieuwe artistiek leider van het Ro theater. Vanaf 2006 is hij artistiek leider van het toneelhuis.
Hieronder volgt een selectie van de regies die hij in zijn loopbaan deed.
1990 Grondbeginselen (Simoen), Oud Huis Stekelbees
1993 Het liegen in ontbinding, Kaaitheater
1995 Angels in America (Kushner), ro theater
1996 H.M.A. of Hiroshima mon amour (Duras), Toneelschuur Producties/Holland Festival
1997 Onder het melkwoud (Thomas), ro theater
1998 Faust (Goethe), Het Zuidelijk Toneel
1998 Rotjoch (Rijnders), Toneelschuur Producties/Holland Festival
1998 De sleutel (naar Tanizaki), ro theater
1999 Anna Karenina (naar Tolstoj), ro theater
2000 De Wespenfabriek (Banks), ro theater
2001 La Grande Suite (naar Calvino), ro theater
2001 Bloetwollefduivel (Decorte), ro theater
2001 The Woman Who Walked into Doors (opera, naar Doyle), ro theater en LOD
2001 Haroen en de zee van verhalen (naar Rusdie), ro theater
2002 La Grande Suite 2002 - het vervolg (naar Calvino), ro theater, nieuwe enscenering
2002 Bloetwollefduivel (Jan Decorte), ro theater, nieuwe enscenering
2002 Lava Lounge (Oscar van den Boogaard), ro theater
2003 Proust 1: De Kant van Swann (Marcel Proust), ro theater
2004 Proust 2: De Kant van Albertine (Marcel Proust), ro theater
2004 Bezonken Rood (Jeroen Brouwers), ro theater
2006 Onegin (Alexandr Poeskin), het Toneelhuis en LOD
2006 Mefisto for ever ( Klaus Mann naar een bewerking van Tom Lanoye), het Toneelhuis
Ik wil dat jij een beer wordt
Deze zondag op 29/04/2007 is Sanne van Rijn te gast in de Bourlaschouwburg. De voorstelling begint om 15.00 u
Sanne van Rijn heeft een unieke theatertaal ontwikkeld, waar ontroering en precisie, beeld en suggestie, muzikaliteit en verstilling hand in hand gaan. Het bekende prentenboek van Janosch neemt ze als uitgangspunt voor deze verrassende kindervoorstelling, met live origami.
Als mijn vader 's avonds van zijn werk thuiskomt, zeg ik: "Ik wil dat jij een beer wordt, een beer, een beer." Ik zeg: "Ik wil dat je een beer wordt, een beer! Heb je me niet gehoord? Ik wil dat je een beer wordt." En dan is hij een beer.
Als mijn vader 's avonds van zijn werk thuiskomt, zeg ik: "Ik wil dat jij een beer wordt, een beer, een beer." Ik zeg: "Ik wil dat je een beer wordt, een beer! Heb je me niet gehoord? Ik wil dat je een beer wordt." En dan is hij een beer.
"Een originele voorstelling die jongere kijkers boeit met zijn origamitechniek en tintelend acteren en de oudere interpelleert over hun ouder-zijn." De Standaard
Eddy Wally op de Vogeltjesmarkt
Als een rasechte vedette deelde Eddy Wally vorige week de laatste tickets voor zijn verjaardagsconcert uit op de Vogeltjesmarkt in Antwerpen. Er waren nog vijfduizend tickets in omloop voor zijn concert in het Sportpaleis. Onder het motto 'Alles moet weg' werden ze verkocht voor de helft van de prijs.
In het zog van de cameraploegen bestormden de fans gisteren de 75-jarige charmezanger, die met zichtbaar plezier zijn rol als marktkramer speelde.
In het zog van de cameraploegen bestormden de fans gisteren de 75-jarige charmezanger, die met zichtbaar plezier zijn rol als marktkramer speelde.
Feestmarkt
Voor allen die interesse hebben : zondag 1 mei 2007 verandert de vogeltjesmarkt in een heuse feestmarkt !!! aanvang +/- 9 u 's morgens tot 21.00u 's avonds.
Thursday, April 26, 2007
Radioproduct
We hebben al druk liggen monteren aan ons radioproduct! We zijn vanalles tegengekomen op de vogeltjesmarkt dat we liever niet wilden tegenkomen. Veel rascisme tussen de marktkramers. Omschrijvingen als ' bruine apen' en 'marginalen' werden meermaals gebruikt. De vogeltjesmarkt lijkt in de eerste plaats heel vredevol en sfeervol, maar 'achter de schermen' was het tegendeel waar. Jammer, want het beeld dat we alle drie hadden is wel aangetast. Ons radioproduct zal dan in de eerste plaats ook gaan over de cultuurverschillen die er heersen. Spijtig dat er nog zoveel rascisme heerst in Antwerpen. De marktkramers hadden er geen probleem mee om hier openlijk voor uit te komen.
Een Voorbeeld : 'Na nie da kik tege vremdelinge zen, mor ze make de mart kapot, wacht zie dee kzal zis gon koeienere, zie goe dee, kgon die bruin ape is goe koeienere'.
we waren werkelijk alle drie in shock toen we dit hoorden!!! Onze ruwe montage voor ons radioproduct zal hopelijk snel te horen zijn op de weblog, als de techniek meezit natuurlijk!!
Een Voorbeeld : 'Na nie da kik tege vremdelinge zen, mor ze make de mart kapot, wacht zie dee kzal zis gon koeienere, zie goe dee, kgon die bruin ape is goe koeienere'.
we waren werkelijk alle drie in shock toen we dit hoorden!!! Onze ruwe montage voor ons radioproduct zal hopelijk snel te horen zijn op de weblog, als de techniek meezit natuurlijk!!
Wednesday, April 18, 2007
Foto's filmdag
Met drie in de bourlaschouwburg, op het podium. Het licht was er niet ideaal om te fotograferen.
De Graanmarkt in vogelperspectief.
Filmdag!
vorige week, op dinsdag,hadden we een filmdag gepland. We hadden allerlei afspraken gemaakt en zijn erop uitgetrokken. Donderdag hadden we al beelden mogen maken van de stadsschouwburg en dinsdag was het de beurt aan de Bourlaschouwburg en het Jezuïtenhuis. De Jezuïten zijn de enige bewoners van de Graanmarkt. De sympathieke pater verkruysen heeft ons te woord gestaan. Hij was met zijn 76 jaar, de tweede jongste bewoner van het huis. Hij heeft ons heel wat over de geschiedenis van Antwerpen vertelt en veel over de Graanmarkt. Een heel interessante man! Zeker bruikbaar voor ons eind product. De Bourlaschouwburg hebben we achter de schermen kunnen zien. Eerst kregen we een rondleiding door het hele gebouw, zodat we konden kiezen waar we later zouden filmen. Daarna hebben we de interessantste dingen eruit genomen en gefilmd.Zondag wordt het vroeg opstaan, want dan gaan we met zen alle om 7.00u naar de vogeltjesmarkt om de marktkramers te zien opbouwen en te interviewen, meer nieuws daarover volgt vast en zeker nog!
Thursday, March 29, 2007
De geschiedenis van de wereld in 10 1/2hoofdstuk
In 'Een geschiedenis van de wereld in 10 1/2 hoofdstuk' maakt de Engelse schrijver Julian Barnes een eigenzinnige en ironische reis door het verleden. Barnes is een meester in het spelen met feit en fictie, met ernst en humor.
Op een lichtvoetige maar intelligente, op een subtiele maar provocatieve manier stelt hij zijn lezers pertinente vragen. Wat is geschiedenis? Is dat hetgeen gebeurd is?Of wat erover verteld wordt? En kunnen die twee wel van elkaar worden onderscheiden? Wat is een interpretatie? En hoeveel kanten heeft de waarheid? Is de geschiedenis meer dan een aaneenschakeling van catastrofes? En welke rol speelt de kunst daarin?
Samen met Guy Cassiers laten Benjamin Verdonck, Sidi Larbi Cherkaoui, Lotte van den Berg, Olympique Dramatique, Wayn Traub en De Filmfabriek zich inspireren door Barnes' vertelling. Een verrassende theatrale reis doorheen de Bourla voorbij de grenzen van realiteit en verbeelding, ondergang en creatie.
Op een lichtvoetige maar intelligente, op een subtiele maar provocatieve manier stelt hij zijn lezers pertinente vragen. Wat is geschiedenis? Is dat hetgeen gebeurd is?Of wat erover verteld wordt? En kunnen die twee wel van elkaar worden onderscheiden? Wat is een interpretatie? En hoeveel kanten heeft de waarheid? Is de geschiedenis meer dan een aaneenschakeling van catastrofes? En welke rol speelt de kunst daarin?
Samen met Guy Cassiers laten Benjamin Verdonck, Sidi Larbi Cherkaoui, Lotte van den Berg, Olympique Dramatique, Wayn Traub en De Filmfabriek zich inspireren door Barnes' vertelling. Een verrassende theatrale reis doorheen de Bourla voorbij de grenzen van realiteit en verbeelding, ondergang en creatie.
Speeldata: vrijdag 06/04 tot en met donderdag 19/04
Tuesday, March 27, 2007
Grappige cartoon
Het heeft dan wel niets te maken met ons onderwerp. Ik kwam de cartoon tegen en vond hem best wel grappig.
Een alloude traditie
Zondag zijn we op de vogeltjesmarkt gaan filmen. De zon was heel de tijd aanwezig en dat maakten het filmen eens zo leuk. Er waren ontzettend veel mensen, waaronder opvallend veel toeristen. Nederlandse en Engelse toeristen waren het best vertegenwoordigd. Op de vogeltjesmarkt waren meer diersoorten dan we dachten. Enkel honden en katten mogen niet meer verkocht worden. Vooral de kleine diersoorten waren te koop : cavia's, muizen, konijnen, hamsters,...De prijsklasse van de vogels lag erg ver uit elkaar, van 10€ tot meer dan 100€. In één kraam kon je zelfs tamme vogeltjes aaien, zoals je ook kan zien op het filmpje dat we maakten met onze fotocamera. Naast de oude traditie van de vogelkramen was de vogeltjesmarkt een heel gewone markt : Een kaaskraam, een snoepkraam, een viskraam, een groentenkraam,...
Het is een aanrader voor iedereen!
Elke zondag van heel vroeg 's morgens tot +/- 13 u 's middags.
Het is een aanrader voor iedereen!
Elke zondag van heel vroeg 's morgens tot +/- 13 u 's middags.
Sunday, March 25, 2007
Bouffe & Boullinger
Brasserie / Resto
dinsdag t.e.m. zaterdag
11.30u. - 15.00u.
18.00u. - 21.00u.
zondag en maandag gesloten
Loungebar
dinsdag t.e.m. zaterdag
15.00u. - 02.00u.
zondag en maandag gesloten
Beauty and the Beast
De musical Beauty and the Beast loopt nog tot en met 29 april 2007 in de Stadsschouwburg te Antwerpen.
De prijzen variëren van 19 € tot 59 €. Breng alvast je verrekijker mee als je een goedkope plaats boekt! De mimiek van de acteurs is anders amper zichtbaar.Ik raad ook iedereen aan met het openbaar vervoer te komen. De parking kost 7€. Als je een voorstelling wil zien, die niets nieuws doet met oud materiaal, dan is dit een aanrader. De acteurs zingen goed, de kostuums zijn mooi,maar het acteerwerk laat ten wensen over.
Friday, March 23, 2007
Straatinterviews
Onze eerste straatinterviews zijn achter de rug. Het was niet eenvoudig om enthousiaste medewerkers te vinden om voor onze camera te staan. Velen verkrampten voor de camera, begonnen plots heel netjes te praten , verloren hun spontaniteit. We hebben toch een aantal grappige reacties kunnen vastleggen. Het resultaat zal weldra te zien zijn op deze blog! Bedankt aan iedereen die zijn reactie kwijt wou.
Foto 's Graanmarkt : Een dagje filmen
Mieke stelt het materiaal op
De Graanmarkt, met aan de achterkant de Stadsschouwburg
De achterkant van de Bourlaschouwburg
Café de Varkenspoot
Standbeeld van Viktor Driessens
Friday, March 2, 2007
Brasserie De Markt
Brasserie De Markt, gevestigd op de Graanmarkt, kreeg vier sterren in het Antwerpse tweewekelijks verschijnende blad Zone 03.
accommodatie:
terras, ontbijt, kindvriendelijk, menu beschikbaar in het Nederlands, makkelijk parkeren
prijzen:
voorgerecht: €7,90 tot €16,20
hoofdgerecht: €10 tot €24,50
nagerecht: €5,80 tot €8,60
openingsuren:
ma: gesloten
di: 10:00 tot 23:00
wo: 10:00 tot 23:00
do: 10:00 tot 23:00
vr: 10:00 tot 23:00
za: 8:00 tot 23:00
zo: 8:00 tot 23:00
Voor een recensie kunt u terecht op:
http://www.zone03.be/resto/detail/nl/2307/Brasserie%20De%20Markt.html
accommodatie:
terras, ontbijt, kindvriendelijk, menu beschikbaar in het Nederlands, makkelijk parkeren
prijzen:
voorgerecht: €7,90 tot €16,20
hoofdgerecht: €10 tot €24,50
nagerecht: €5,80 tot €8,60
openingsuren:
ma: gesloten
di: 10:00 tot 23:00
wo: 10:00 tot 23:00
do: 10:00 tot 23:00
vr: 10:00 tot 23:00
za: 8:00 tot 23:00
zo: 8:00 tot 23:00
Voor een recensie kunt u terecht op:
http://www.zone03.be/resto/detail/nl/2307/Brasserie%20De%20Markt.html
Nu in de Bourlaschouwburg
koenbroos_arkiologie_2web.jpg)
koenbroos_arkiologie_1web.jpg)
Wayne Traub - Arkiologi
Speellijst : Elke vrijdag van 09 maart 2006 tot en met 18 mei 2007.
In een grot in Zuid-Frankrijk wordt een mysterieuze Ark ontdekt.De wetenschap tast in het duister over de herkomst ervan.
Een groep onderzoekers noemt zichzelf Arkiologen. Ze trachten het geheim van de Ark te ontrafelen. Is het een onbekend kosmisch symbool? Is het de sleutel tot het ontstaan van de wereld? Is het een projectiescherm van onze onbewuste verlangens? Of gewoon een lege doos vol illusies? Elke vrijdagavond komen de Arkiologen samen voor een uniek theaterritueel in een nieuwe, ongewone theaterruimte in Antwerpen. Slechts 48 personen en 1 speciale gast mogen met hen afdalen in de onderwereld. De dwingende beat van een geheimzinnige danser begeleidt hun zoektocht.
Monday, February 12, 2007
Impressie
Het is dinsdagmiddag als ik de Graanmarkt opwandel. Je zou denken dat er op dat tijdstip van de dag veel mensen te zien zouden zijn. Maar buiten enkele wandelaars en een jongen die foto’s maakt van de Graanmarkt is het er opvallend rustig. Het meeste geluid komt niet van het plein zelf maar van graafwerken aan de stadsschouwburg. Ondanks het geluid blijft het plein zijn rust bewaren voor mij. Ik besluit rustig te wandelen en alle hoekjes te verkennen. Vandaag heb ik geen zin om op een bank te zitten. De Graanmarkt doet me denken aan de miniatuurversie van een laan of een boulevard. In het midden twee rijen hoge bomen met aan het einde een standbeeld. De graanmarkt straalt voor mij ook verloren glorie uit: Slechts twee banken om op te zitten, vele losliggende stenen, vuil op straat,…en natuurlijk veel duiven, zoals op zoveel plaatsen in Antwerpen.
Een prachtig staaltje architectuur op de Graanmarkt is de Bourlaschouwburg, die met zijn achterkant een zijde van het plein inneemt. De Bourlaschouwburg heeft iets vertrouwds. Ik ben er al veel binnen geweest, heb er zelf ooit op het podium gestaan en keer op keer blijf ik verwonderd. Het gebouw lijkt met veel zorg en oog voor detail neergezet. De schouwburg vormt een groot contrast met de modernere stadsschouwburg, dat een andere zijde van het plein inneemt. De twee schouwburgen lijken elkaar wel aan te kijken. De Stadsschouwburg is voor mij net een grote blok beton. Ik krijg er geen warm gevoel van, het laat me koud. En ook al ben ik er al vaak binnen geweest, dat betoverende gevoel dat ik heb bij de Bourlaschouwburg krijg ik er nooit, ook vandaag niet. Het standbeeld van Viktor Driessen aan het einde of het begin van ‘mijn boulevard’, ‘mijn laan’, staat trots op zijn sokkel en straalt gezag uit. In mijn herinnering dacht ik dat er meer café’s waren op de Graanmarkt, maar er zijn er slechts een paar. Café de Varkenspoot en Café de Duifkens, zijn kleine gildenhuizen, erg schattig en knus. Café de Markt en Café houten Clara zijn op de hoek tegenover de stadsschouwburg en zijn veel groter en moderner. Ze stralen geen gezelligheid uit. Terry’s pub staat te koop. Bij het weinige leven dat ik op deze dinsdagmiddag zie, vraag ik me af hoe het in de zomer zal zijn. Wanneer er terrasjes buiten zijn en veel mensen zich verzamelen op de Graanmarkt. Het maakt me benieuwd….
Een prachtig staaltje architectuur op de Graanmarkt is de Bourlaschouwburg, die met zijn achterkant een zijde van het plein inneemt. De Bourlaschouwburg heeft iets vertrouwds. Ik ben er al veel binnen geweest, heb er zelf ooit op het podium gestaan en keer op keer blijf ik verwonderd. Het gebouw lijkt met veel zorg en oog voor detail neergezet. De schouwburg vormt een groot contrast met de modernere stadsschouwburg, dat een andere zijde van het plein inneemt. De twee schouwburgen lijken elkaar wel aan te kijken. De Stadsschouwburg is voor mij net een grote blok beton. Ik krijg er geen warm gevoel van, het laat me koud. En ook al ben ik er al vaak binnen geweest, dat betoverende gevoel dat ik heb bij de Bourlaschouwburg krijg ik er nooit, ook vandaag niet. Het standbeeld van Viktor Driessen aan het einde of het begin van ‘mijn boulevard’, ‘mijn laan’, staat trots op zijn sokkel en straalt gezag uit. In mijn herinnering dacht ik dat er meer café’s waren op de Graanmarkt, maar er zijn er slechts een paar. Café de Varkenspoot en Café de Duifkens, zijn kleine gildenhuizen, erg schattig en knus. Café de Markt en Café houten Clara zijn op de hoek tegenover de stadsschouwburg en zijn veel groter en moderner. Ze stralen geen gezelligheid uit. Terry’s pub staat te koop. Bij het weinige leven dat ik op deze dinsdagmiddag zie, vraag ik me af hoe het in de zomer zal zijn. Wanneer er terrasjes buiten zijn en veel mensen zich verzamelen op de Graanmarkt. Het maakt me benieuwd….
koenbroos_arkiologie_8web.jpg){kind=link}
koenbroos_arkiologie_8web.jpg){kind=link}
Het weer is grijs en Antwerpen beleeft een doordeweekse dag. Ik verlaat onze school en wandel richting Graanmarkt. Een ‘spontane’ impressie neerschrijven van dit plein lijkt me niet vanzelfsprekend, in die zin dat de deze plek al meer dan twintig jaar deel uitmaakt van mijn dagelijks reilen en zeilen in Antwerpen. Ik ben hier al ontelbare keren gepasseerd met mijn fiets of te voet. Vaak in de richting van de Bourla of omringende cafés. De Graanmarkt is voor mij op die manier onlosmakelijk verbonden met theater en cultuur in Antwerpen.
Toch probeer ik het plein vandaag ‘anders’ te bekijken; niet als een vanzelfsprekend gegeven, maar eerder als studieobject. Ik tracht de ruimte in haar totaliteit tot mij te laten doordringen.
Achteraan -gezien ter hoogte van café ‘Houten Clara’ op de hoek en met mijn rug richting stadsschouwburg- staat een standbeeld van Victor Driesens, acteur en directeur van de KNS in de 19de eeuw en een van de grondleggers van het Vlaams toneel in Antwerpen. Het eerder onopvallende beeld staat op enkele meters van de achterkant van de Bourla en wordt haast opgezogen door dit imposante gebouw. Ik vermoed dat vele Antwerpenaren bijgevolg niet weten wie deze rijzige figuur is, gehuld in een lange jas met hoed in de hand. Toch speelde Driessens een enorm belangrijke rol in de culturele geschiedenis van onze stad. Ik stel vast dat ik zelf ook nooit eerder de moeite deed om te achterhalen wie hier afgebeeld wordt en wáárom net op deze plek; tussen de Bourla en de stadsschouwburg.
Nog een ontdekking, aan de rechterkant van het plein, is het jezuïetenhuis ‘Agora’, een statig gebouw dat rust en sereniteit uitstraalt. Veel beweging in en rond valt er niet te bespeuren. Aan de linkerkant een gelijkaardig tafereel; een enorm gebouw dat schijnbaar levenloos en zeer statig staat te staan zonder op te vallen. Beide kanten van de Graanmarkt zijn toonbeelden van bescheidenheid en anonimiteit.
Minder opvallend is de Bourla zelf, een 19de eeuwse neoklassieke schouwburg die oorspronkelijk fungeerde als concertzaal. Dit prachtig bouwwerk biedt momenteel onderdak aan ‘Het Toneelhuis’ en behoort tot de mooiste en meest waardevolle gebouwen van de stad.
Rechts achteraan in de hoek van het plein bots ik op ‘De Duifkes’, een Antwerps horecamonument . Dit café ademt een sfeer uit van lang vervlogen tijden. Het is een van de weinige échte bruine kroegen die de stad vandaag de dag nog telt. Maar net zoals bij de andere ‘bezienswaardigheden’ op de Graanmarkt, is het een kwestie van ‘weten’. Veel passanten gaan er dan ook onwetend aan voorbij, richting groter en minder stil …
Toch probeer ik het plein vandaag ‘anders’ te bekijken; niet als een vanzelfsprekend gegeven, maar eerder als studieobject. Ik tracht de ruimte in haar totaliteit tot mij te laten doordringen.
Achteraan -gezien ter hoogte van café ‘Houten Clara’ op de hoek en met mijn rug richting stadsschouwburg- staat een standbeeld van Victor Driesens, acteur en directeur van de KNS in de 19de eeuw en een van de grondleggers van het Vlaams toneel in Antwerpen. Het eerder onopvallende beeld staat op enkele meters van de achterkant van de Bourla en wordt haast opgezogen door dit imposante gebouw. Ik vermoed dat vele Antwerpenaren bijgevolg niet weten wie deze rijzige figuur is, gehuld in een lange jas met hoed in de hand. Toch speelde Driessens een enorm belangrijke rol in de culturele geschiedenis van onze stad. Ik stel vast dat ik zelf ook nooit eerder de moeite deed om te achterhalen wie hier afgebeeld wordt en wáárom net op deze plek; tussen de Bourla en de stadsschouwburg.
Nog een ontdekking, aan de rechterkant van het plein, is het jezuïetenhuis ‘Agora’, een statig gebouw dat rust en sereniteit uitstraalt. Veel beweging in en rond valt er niet te bespeuren. Aan de linkerkant een gelijkaardig tafereel; een enorm gebouw dat schijnbaar levenloos en zeer statig staat te staan zonder op te vallen. Beide kanten van de Graanmarkt zijn toonbeelden van bescheidenheid en anonimiteit.
Minder opvallend is de Bourla zelf, een 19de eeuwse neoklassieke schouwburg die oorspronkelijk fungeerde als concertzaal. Dit prachtig bouwwerk biedt momenteel onderdak aan ‘Het Toneelhuis’ en behoort tot de mooiste en meest waardevolle gebouwen van de stad.
Rechts achteraan in de hoek van het plein bots ik op ‘De Duifkes’, een Antwerps horecamonument . Dit café ademt een sfeer uit van lang vervlogen tijden. Het is een van de weinige échte bruine kroegen die de stad vandaag de dag nog telt. Maar net zoals bij de andere ‘bezienswaardigheden’ op de Graanmarkt, is het een kwestie van ‘weten’. Veel passanten gaan er dan ook onwetend aan voorbij, richting groter en minder stil …
Friday, February 9, 2007
Impressie
Als ik op de Graanmarkt wandel, overvalt me meteen een gevoel van gezelligheid. De kleine kasseien, hoge lindebomen en houten banken lijken wel te roepen “Kom hier zitten!”. Dat doe ik dan ook. Ik laat ik m’n ogen het plein afdwalen.
Veel mensen wonen er niet op het eerste gezicht. Achteraan in de hoek heb je een trio schattige huisjes en verder vind je er een aantal horecazaken. Uit een van die horecazaken komen twee oudere dames naar buiten gewandeld. Het blijken tweelingzusjes te zijn, Maria en Victoire, 89 jaar oud. Elke zaterdag komen ze hier hun Hoegaerden drinken in café “De Duifkens”.
Uit een lelijk, bonkig pand iets verderop zie ik een pater wandelen. Het is een vriendelijke man, hij wil me graag helpen in m’n zoektocht naar informatie. Het pand, dat hij overigens ook zélf spuuglelijk vindt, is al een twintigtal jaren eigendom van de jezuïetenorde. Er wonen acht paters. De meeste van hen zijn nog actief aan de Universiteit Antwerpen of in het parochieleven. “Een rusthuis is het dus zeker niet”, lacht hij.
Wat ook opvalt, is dat er een parkeerverbod geldt op de Graanmarkt. Al zie ik toch enkele wildparkeerders. Jammer, want er is parkeergelegenheid genoeg rond de Bourla in de ondergrondse parkeergarages.
Ik ga iets drinken in café Gounod, pal naast de zwierige Bourlaschouwburg. Uitbaatster Lutgard spijkert me wat bij over de historie van de café’s in deze buurt. “Vroeger zagen de café’s er allemaal hetzelfde uit, met rode pluchen bekleding op de stoelen en rode gordijnen voor de ramen, waarachter je champagne mocht gaan drinken met een madame van de toog.” Ze benadrukt evenwel dat het geen bordelen waren. Ze is blij dat er meer diversiteit is gekomen door de jaren heen. Alleen betreurt ze het dat de buurt verschrikkelijk duur is geworden.
Ik werp nog een laatste blik op de Graanmarkt. Het is er heerlijk rustig en er heerst ook iets heel mysterieus vind ik. Ik zou er best willen wonen, al denk ik dat het er in de zomer wel veel drukker en minder aangenaam kan zijn door de massale toevloed van terrasgangers.
WELKOM
Beste Bezoeker,
Dit is de gloednieuwe weblog van Koen - Mieke en Soetkin. We zullen u de komende maanden op de hoogte houden van alles wat de Graanmarkt en de Bourlaschouwburg volgens ons te bieden hebben.
Groetjes en veel plezier,
Koen - Mieke - Soetkin
Subscribe to:
Posts (Atom)