Op het ATV-nieuws konden we vernemen dat een dief die wou inbreken bij een juwelier in de Schuttershofstraat, kon gevat worden op de Graanmarkt.
Klik op volgende link voor het volledige nieuwsitem:
http://www.atv.be/v3/newsdetail.aspx?mid=2&id=5280
Tuesday, May 15, 2007
Monday, May 14, 2007
Eten en drinken op de Graanmarkt
Hier volgt een overzicht van de restaurants en café's op de Graanmarkt:
DE MARKT
DE MARKT
Tel. : 03.231.91.91
Fax : 03.231.91.90
Graanmarkt 6
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Maandag
Keuken: Continentaal - Europees
Accommodaties: Terras
Budget : - 25 Euro
Betalingswijze : Master Card, Visa
Tel. : 03.233.55.17
Fax : 03.226.65.66
Komedieplaats 18
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Keuken: Brasserie
Budget : ± 30 Euro
Tel. : 03.233.14.08
Fax : 03.233.14.08
Graanmarkt 15
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Keuken: Belgisch , Brasserie
Accommodaties: Honden toegelaten , Faciliteiten voor mindervaliden , Terras
Kader: Authentiek kader
Groepscapaciteit: 160
Budget : - 25 Euro
Betalingswijze : American Express, Master Card, Visa
DE DUIFKENS
Tel. : 03.225.10.39
Graanmarkt 5
2000 ANTWERPEN
Sluitngsdagen: Open 7/7
Accommodaties: Terras
DE VARKENSPOOT
Tel. : 03.232.63.63
Graanmarkt 3
2000 ANTWERPEN
Sluitingsdagen: Open 7/7
Accommodaties: Terras
Een jezuïet, wat?
Een woordje uitleg over het begrip "jezuïet zijn":
De Sociëteit van Jezus, bekend als de jezuïeten, is een kloosterorde die in 1534 werd opgericht door een groep afgestudeerde Parijse studenten, onder leiding van Iñigo Lopez de Loyola, beter bekend onder zijn Latijnse naam Ignatius van Loyola. De sociëteit werd in 1540 goedgekeurd door Paus Paulus III. Een pater jezuïet zet veelal achter zijn naam de afkorting 's.j.' van 'Societas Jesu'. Veel jezuïeten zijn leraar, maar zij vervullen ook andere wereldlijke beroepen, zoals advocaat en econoom.
De Sociëteit van Jezus, bekend als de jezuïeten, is een kloosterorde die in 1534 werd opgericht door een groep afgestudeerde Parijse studenten, onder leiding van Iñigo Lopez de Loyola, beter bekend onder zijn Latijnse naam Ignatius van Loyola. De sociëteit werd in 1540 goedgekeurd door Paus Paulus III. Een pater jezuïet zet veelal achter zijn naam de afkorting 's.j.' van 'Societas Jesu'. Veel jezuïeten zijn leraar, maar zij vervullen ook andere wereldlijke beroepen, zoals advocaat en econoom.
De sociëteit werd opgericht als onderdeel van de Contrareformatie, die ontstaan was als reactie op de Reformatie. Ignatius preekte een verregaande gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift, de geloofswaarheden en de kerkelijke hiërarchie. Bij wijze van boutade drukte hij zijn geloof uit in Christus, de Kerk en de Heilige Geest, in de volgende regel uit de Geestelijke Oefeningen : "We moeten geloven dat het wit dat ik zie zwart is, als de Hiërarchische Kerk dat zo definieert, omdat we geloven dat er tussen Christus onze Heer en de Kerk die Zijn Bruid is, dezelfde Geest aanwezig is, die werkzaam is en ons leidt naar de redding van onze ziel."
Een van de gebruikelijkste methoden van de jezuïeten is de retraite. Hiervoor komen mensen bij elkaar om onder leiding van een priester conferenties en meditaties bij te wonen. Ze handelen voornamelijk over de zin van het menselijk leven. De retraites duren gewoonlijk een aantal dagen of soms worden ze georganiseerd als (de oorspronkelijke) dertigdaagse retraite.
De oprichting van de orde der Jezuïeten is niet zonder slag of stoot verlopen. Nadat Ignatius van Loyola in zijn dertigste levensjaar gedurende zijn dienst als officier in het leger gewond was geraakt aan zijn been inspireerde vrome lectuur hem een eigen orde te stichten.
Toen Ignatius met zijn groep gelijkgestemden in 1537 op weg was naar Rome kreeg hij bij het plaatsje La Storta een visioen, waarin Christus met het kruis tot hem zei: “Ego vobis Romae propitius ero” (Ik zal jullie in Rome welgezind zijn) alsook “Ik wil dat u ons dient”. Dit visioen was voor Ingatius en zijn volgelingen aanleiding in Rome de Societas Jesu te vestigen.
De acceptatie van de orde verliep moeizaam. Ignatius werd meermaals in hechtenis genomen en verhoord door de Inquisitie. Hij kreeg ook spreekverboden en werd gesommeerd te verhuizen. In 1540 gaf Paulus III eindelijk zijn fiat.
Geschiedenis Graanmarkt
DE GRAANMARKT
TAPPISIERSPAND
BOURLA
KNS
In het weekend is de Graanmarkt traditioneel de plaats bij uitstek voor een bezoekje aan de markt. Op zaterdag is er de ‘Vreemdelingenmarkt’ en op zondag de ‘Vogeltjesmarkt’. Beide bieden een ruime keuze aan zuivelproducten groenten, fruit en textiel. Zowel Antwerpenaren als toeristen houden van de ongedwongen en gezellige sfeer die er heerst.
Deze traditie gaat terug tot het midden van de 16de eeuw. Toen echter ging het enkel om handel in graan, zoals de naam Graanmarkt doet vermoeden. Voor het overgrote deel van de bevolking was brood in de 16de eeuw immers het voornaamste voedsel. De graanbevoorrading vormde voor de overheid dan ook een permanente zorg. In een stad als Antwerpen, waar het aantal inwoners zeer snel toenam, kreeg alles wat met voedselvoorziening te maken had, bijzondere aandacht. Dat gold in eerste instantie voor de markthandel, die aan allerlei controles werd onderworpen.
Bij de aanleg van de Graanmarkt in de 16de eeuw heette het plein de Brabantse Korenmarkt. Ze werd aangelegd door Gilbert van Schoonbeke in het kader van een veelomvattend project. De stad was immers begonnen met een eerste planmatige urbanisatie van de uitgestrekte schuttershoven -de oefenterreinen van de gewapende gilden- in de buurt van de huidige Schuttershofstraat en van de gronden die eigendom waren van het Sint-Elisabethziekenuis. Van Schoonbeke opende niet alleen een groot aantal straten (o.a. de Arenbergstraat en de Leopoldstraat), maar bouwde ook een verkoophal voor de handelaren in wandtapijten. Aan de oostzijde van dat Tapissierspand liet hij een ruimte van 75 bij 37,5 meter open. Hij adviseerde het stadsbestuur om kooplieden die graan aanvoerden vanuit het hinterland, te verplichten hun handelswaar daar aan te bieden. En zo geschiedde.
Het Tapissierspand was een immens gebouw van 80 bij 37 meter. Omstreeks 1580 woonden bijna alle handelaren in wandtapijten en de meeste producenten van deze luxeobjecten in de omgeving van de gigantische verkoophal. Door de onherroepelijke achteruitgang echter van de Antwerpse tapijthandel vanaf de jaren 1650, boette het Tapissierspand aan belang in. Ter compensatie van het verlies van inkomsten werd in 1710 een gedeelte van het gebouw ingericht als schouwburg. De theaterfunctie domineerde kort erna op de handelsactiviteit.
Nadat het pand in 1746 volledig afbrandt, wordt het in 1753 heropgebouwd.
In 1774 wordt de Brabantse Korenmarkt heraangelegd.
In 1829 wordt het Tapissierspand gesloopt. Kort daarop vangt de bouw aan van het neoclassicistische Théatre Royal Français (huidige Bourlaschouwburg) n.o.v. architect Pierre Bourla. Aanvankelijk wordt hier opera opgevoerd voor een Franstalig publiek.
In 1853 vervolgens richt acteur Victor Driessens het Nationaal Toneel op. Hij wordt mede hierdoor beschouwd als een van de grondleggers van het Nederlandstalige toneel in Antwerpen. In 1903 wordt, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het gezelschap, het predikaat 'koninklijk' aan de titel toegevoegd. De Koninklijke Nederlandse Schouwburg is geboren.
In 1934 verhuist het gezelschap naar de Bourlaschouwburg. Deze was tot dan toe gereserveerd geweest voor het Franstalige bourgeoisiepubliek.
TAPPISIERSPAND
BOURLA
KNS
In het weekend is de Graanmarkt traditioneel de plaats bij uitstek voor een bezoekje aan de markt. Op zaterdag is er de ‘Vreemdelingenmarkt’ en op zondag de ‘Vogeltjesmarkt’. Beide bieden een ruime keuze aan zuivelproducten groenten, fruit en textiel. Zowel Antwerpenaren als toeristen houden van de ongedwongen en gezellige sfeer die er heerst.
Deze traditie gaat terug tot het midden van de 16de eeuw. Toen echter ging het enkel om handel in graan, zoals de naam Graanmarkt doet vermoeden. Voor het overgrote deel van de bevolking was brood in de 16de eeuw immers het voornaamste voedsel. De graanbevoorrading vormde voor de overheid dan ook een permanente zorg. In een stad als Antwerpen, waar het aantal inwoners zeer snel toenam, kreeg alles wat met voedselvoorziening te maken had, bijzondere aandacht. Dat gold in eerste instantie voor de markthandel, die aan allerlei controles werd onderworpen.
Bij de aanleg van de Graanmarkt in de 16de eeuw heette het plein de Brabantse Korenmarkt. Ze werd aangelegd door Gilbert van Schoonbeke in het kader van een veelomvattend project. De stad was immers begonnen met een eerste planmatige urbanisatie van de uitgestrekte schuttershoven -de oefenterreinen van de gewapende gilden- in de buurt van de huidige Schuttershofstraat en van de gronden die eigendom waren van het Sint-Elisabethziekenuis. Van Schoonbeke opende niet alleen een groot aantal straten (o.a. de Arenbergstraat en de Leopoldstraat), maar bouwde ook een verkoophal voor de handelaren in wandtapijten. Aan de oostzijde van dat Tapissierspand liet hij een ruimte van 75 bij 37,5 meter open. Hij adviseerde het stadsbestuur om kooplieden die graan aanvoerden vanuit het hinterland, te verplichten hun handelswaar daar aan te bieden. En zo geschiedde.
Het Tapissierspand was een immens gebouw van 80 bij 37 meter. Omstreeks 1580 woonden bijna alle handelaren in wandtapijten en de meeste producenten van deze luxeobjecten in de omgeving van de gigantische verkoophal. Door de onherroepelijke achteruitgang echter van de Antwerpse tapijthandel vanaf de jaren 1650, boette het Tapissierspand aan belang in. Ter compensatie van het verlies van inkomsten werd in 1710 een gedeelte van het gebouw ingericht als schouwburg. De theaterfunctie domineerde kort erna op de handelsactiviteit.
Nadat het pand in 1746 volledig afbrandt, wordt het in 1753 heropgebouwd.
In 1774 wordt de Brabantse Korenmarkt heraangelegd.
In 1829 wordt het Tapissierspand gesloopt. Kort daarop vangt de bouw aan van het neoclassicistische Théatre Royal Français (huidige Bourlaschouwburg) n.o.v. architect Pierre Bourla. Aanvankelijk wordt hier opera opgevoerd voor een Franstalig publiek.
In 1853 vervolgens richt acteur Victor Driessens het Nationaal Toneel op. Hij wordt mede hierdoor beschouwd als een van de grondleggers van het Nederlandstalige toneel in Antwerpen. In 1903 wordt, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van het gezelschap, het predikaat 'koninklijk' aan de titel toegevoegd. De Koninklijke Nederlandse Schouwburg is geboren.
In 1934 verhuist het gezelschap naar de Bourlaschouwburg. Deze was tot dan toe gereserveerd geweest voor het Franstalige bourgeoisiepubliek.
Sunday, May 13, 2007
montage
Ons filmpje is eindelijk klaar , na ons radioproduct kunnen jullie hier het resultaat voor video bewonderen, hopelijk is de kwaliteit niet al te slecht. Geniet ervan.
Wednesday, May 9, 2007
Sidi Larbi Cherkaoui
Sidi Larbi Cherkaoui
Danser en choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui wordt in 1976 geboren in Antwerpen als zoon van een Vlaamse moeder en een Marrokaanse vader. Larbi begint zijn carrière als danser in variétévoorstellingen en televisieprogramma’s en gaat daarna in Brussel studeren bij P.A.R.T.S., de dansschool van Anna Theresa De Keersmaeker, hier komt hij in contact met de techniek van choreografen als Williaml Forsythe, Pina Bausch en Trisha Brown. In 1995 behaalt hij de prijs voor beste Belgische danssolo in Gent, een initiatief van choreograaf Alain platel ( les Ballets C de la B). Platel maakt samen met Cherkaoui de voorstelling iets op Bach in 1997.Zijn volgende productie heet Anonymous society op muziek van Jaques Brel. Hij kaapt hier tal van prijzen door : de Fringe First Award en de Total Theatre Award in Edingburg en de Barclay theatre award in Londen.In 2002 werkt hij met de gehandicapte acteurs van theater stap in turnhout. In 2004 presenteert Sidi Larbi een nieuw project met Les Ballets C de la B, in opdracht van het festival d’Avignon, onder de naam Tempus Fugit. In 2005 werkt hij voor het eerst samen met Akram Khan, samen maakten ze de voorstelling Zero Degrees. Sidi Larbi Cherkaoui combineert in 2006- 2007 een intens tourschema van zijn repertoirestukken met de creatie van een nieuwe productie voor het Toneelhuis: Myth.
Radioproduct
Aanhoor hier ons radioprogramma, de kwaliteit via you tube laat wel ten wensen over !
Enjoy
Enjoy
Saturday, May 5, 2007
Geschiedenis
De Bourlaschouwburg dankt haar naam aan de architect Pierre Bruno Bourla. In 1828 was hij stadsarchitect van de stad Antwerpen en legde hij zijn plannen voor aan het Stadsbestuur voor een nieuwe schouwburg. Het gebouw werd gebouwd waar vroeger het Tapissierrspand stond, een pand voor het verhandelen van tapijten. Tussen 1829 en 1834 werd er aan de Bourlaschouwburg gebouwd. Op 1 september 1834 werd het gebouw ingehuldigd, het kreeg de naam: Théâtre Royal Francçaise.Het werd één van de bekendste schouwburgen van Europa. De Bourlaschouwburg is een Théâtre à L’Italienne, een Italiaans concept, maar geperfectioneerd met Franse invloeden. Kenmerkend aan dit theatertype is de halfronde zaalvorm die verticaal is uitgebouwd met verschillende balkons. Het toneel ligt ongeveer een meter boven de zaalvloer en wordt daarvan gescheiden door het portaal,de toneelmond en een voordoek. De theatermechanismen bevinden zich in de toneeltoren. Bourla gaf de Parijse interieurarchitect Philastre en Cambon de binnendecoratie te ontwerpen en de theatermechanismen voor de Schouwburg.Het ronde, rijkelijk versierde plafond werd de blikvanger van de zaal. Het theatermechanismen kwam tot stand door een weloverwogen systeem van katrollen, hefbomen, windassen en touwen. In de scènevloer werden ook op verschillende plaatsen valluiken voorzien.
Pieter Dens, de nieuwe stadsarchitect bouwde in 1865 een volledig nieuwe zaal in de schouwburg. Hij vergrootte de zitcapaciteit van het gebouw en verhoogde het plafond.Omdat de zaal groter werd, waren de traphallen veel te smal, daarom heeft men het gebouw aan de zijkant 3 meter vergroot.
In 1980 was de Bourlaschouwburg helemaal in verval, de schouwburg hield tot 1993 zijn deuren voor het grote publiek gesloten. De architecten De Winter en Van Hunsel kregen de opdracht de schouwburg te restaureren naar aanleiding van Antwerpen culturele hoofdstad.
Pieter Dens, de nieuwe stadsarchitect bouwde in 1865 een volledig nieuwe zaal in de schouwburg. Hij vergrootte de zitcapaciteit van het gebouw en verhoogde het plafond.Omdat de zaal groter werd, waren de traphallen veel te smal, daarom heeft men het gebouw aan de zijkant 3 meter vergroot.
In 1980 was de Bourlaschouwburg helemaal in verval, de schouwburg hield tot 1993 zijn deuren voor het grote publiek gesloten. De architecten De Winter en Van Hunsel kregen de opdracht de schouwburg te restaureren naar aanleiding van Antwerpen culturele hoofdstad.
Viktor Driessens
Viktor Driessens werd geboren in Rijsel op 6 mei 1820. In Frankrijk was hij geschoold bij het circus en in het Parijse volkstheater. Als jongeman kwam hij naar Antwerpen en begon hij interesse te tonen voor het theater. Zijn vader had een boordeel en zijn moeder een herberg, ze leefden gescheiden van elkaar. In 1853 stichtte hij mee het Nationael Tooneel op. Het eerste Vlaamse theater. De Bourlaschouwburg was toen gekend onder de naam Théâtre Royal Française, waar enkel het Théâtre des Variétés speelden. Er werden toen uitsluitend Franstalige stukken geprogrammeerd. Op 6 oktober 1953 opent het Nationael Tooneel van Antwerpen met het stuk De Dronkaerd van Pieter Frans Van Kerkchoven en het blijspel, in één bedrijf, Karel en Robrecht. Driessens speelt hierin de hoofdrol. Er werd in die tijd gebruikt gemaakt van een emplooistelsel. Een emplooi was een kaart waar op stond wat de acteur speelde : vader, moeder, oud vrouwtje, minnaar, held,enz. Er stond ook op welke rol je had binnen de hiërarchie : eerste rol, tweede rol, derde rol, rol van gedienstigheid,enz.
In het najaar van 1856 vertrek Driessens naar de Koninklijke Schouwburg in Den Haag en verlaat hij het Nationael Tooneel, omdat hij een hoofdrol niet krijgt. In het seizoen van 1863-1864 keert Driessens terug naar het Nationael Tooneel, dat tot 1873 door Eloy Lemaire wordt geleid. Vanaf 1873 tot 1880 wordt Driessens zelf directeur van de Bourlaschouwburg. Viktor Driessens moet in 1880 plaats maken voor een vijfkoppig bestuur nadat acteurs gedreigd hadden te vertrekken als Driessens niet zou worden vervangen. Driessens blijft maar er komen vier andere bestuursleden bij : Jos Dierickx, Willem Lemmens, Henri Van Kuyk en Frans Van Droeselaer. In 1882 moet Driessens definitief opstappen en wordt de nieuwe directeur van het Nationaal Toneel Frans Van Droeselaer. Hij blijft de volgende vierentwintig jaar directeur. In 1885 wordt Driessens tijdens een opvoering in het derde bedrijf door een beroerte getroffen. Drie dagen later overlijd hij. Zijn begrafenis was een theatraal evenement.
In het najaar van 1856 vertrek Driessens naar de Koninklijke Schouwburg in Den Haag en verlaat hij het Nationael Tooneel, omdat hij een hoofdrol niet krijgt. In het seizoen van 1863-1864 keert Driessens terug naar het Nationael Tooneel, dat tot 1873 door Eloy Lemaire wordt geleid. Vanaf 1873 tot 1880 wordt Driessens zelf directeur van de Bourlaschouwburg. Viktor Driessens moet in 1880 plaats maken voor een vijfkoppig bestuur nadat acteurs gedreigd hadden te vertrekken als Driessens niet zou worden vervangen. Driessens blijft maar er komen vier andere bestuursleden bij : Jos Dierickx, Willem Lemmens, Henri Van Kuyk en Frans Van Droeselaer. In 1882 moet Driessens definitief opstappen en wordt de nieuwe directeur van het Nationaal Toneel Frans Van Droeselaer. Hij blijft de volgende vierentwintig jaar directeur. In 1885 wordt Driessens tijdens een opvoering in het derde bedrijf door een beroerte getroffen. Drie dagen later overlijd hij. Zijn begrafenis was een theatraal evenement.
Subscribe to:
Posts (Atom)